Test

Bij de jeugd

Als junior maakt Vanendert in 2003 deel uit van de Belgische selectie voor het wereldkampioenschap te Hamilton in Canada. Hij behaalde daar tijdens de wegrit de 43e plaats.
In 2004 reed hij voor Jartazi Granville Team. Een jaar later reed hij samen met onder andere Dominique Cornu, Greg Van Avermaet en Jürgen Roelandts voor Bodysol - Win for Life - Jong Vlaanderen.
In 2006 won hij, nog steeds voor Bodysol - Win for Life - Jong Vlaanderen de GP van Waregem. Hij won ook een etappe in de Ronde van de Isard die aankwam in Guzet-Neige. In deze rittenkoers, waarin hij twee dagen de leiderstrui droeg, eindigde hij uiteindelijk als 15e. Tijdens het Europees Kampioenschap wielrennen eindigt Vanendert op de zevende plaats en in het wereldkampioenschap voor beloften in Salzburg weet hij zich zelfs in de top vijf te plaatsen.

2007 Eerste profjaar

Door zijn knappe prestaties tijdens het WK in Salzburg kreeg Vanendert in 2007 een contract aangeboden bij Chocolade Jacques - Topsport Vlaanderen. Mede door zijn knappe 13e plaats in de Waalse Pijl tijdens zijn eerste profseizoen werd hij bestempeld als een grote belofte.

2008 - 2010 Blessureleed

Na herniaproblemen in het begin van het seizoen kwam Vanendert in juni tijdens de Dauphiné Libéré zwaar ten val in de afdaling van de Col du Cucheron en liep hij een bekkenbreuk op. Pas in september, in de Vuelta, kan hij zijn rentree maken. In zijn eerste grote ronde behaalt hij een 101ste plaats.
In 2009 reed Vanendert zijn eerste seizoen bij Omega Pharma-Lotto, maar door enkele kleinere blessures kon hij in het hele seizoen geen hoog vormpeil bereiken.
In de Ruta del Sol kwam Vanendert voor de tweede keer in zijn nog jonge carrière zwaar ten val. Hij blesseerde zich hier zwaar aan de knie: Aan de buitenkant van de knie was er geen kraakbeen meer. Omdat niet meteen de juiste diagnose gesteld werd, viel het grootste deel van zijn seizoen in het water. Na een lange revalidatie startte hij in de Vuelta, maar daar moest hij met pijn in zijn knie opgeven. Hij zag zijn plannen om tijdens het WK te presteren in het water vallen.

2011 Doorbraak als topper

2011 was voor Vanendert het eerste jaar in zijn carrière waarin hij pijnloos kon fietsen. Hij slaagde er na drie jaar van blessureleed in om zijn talent te ontplooien en uit te groeien tot een topper.
In de Waalse Pijl behaalde Vanendert als helper voor Philippe Gilbert een zesde plaats. Gilbert zelf won die koers. Ook in de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik hielp Vanendert zijn kopman aan de overwinning. Zelf slaagde hij erin in deze twee klassiekers telkens in top 20 te eindigen.
Vanendert vertrok in juli als helper voor Jurgen van den Broeck naar de Ronde van Frankrijk, maar zag zijn doelen gewijzigd na de zware val van zijn kopman. Van den Broeck gaf met onder andere een schouderbreuk, een klaplong en enkele gebroken ribben op tijdens de negende rit. Tijdens de eerste week van de Tour had Vanendert zijn andere kopman Gilbert al met succes aan een overwinning en de gele trui geholpen en was hij al vaak aan het werk geweest om de groene trui van Gilbert te verdedigen. In de bergen was hij nu zonder kopman voor het klassement vrij om aan te vallen en zag dit tijdens de twaalfde rit verzilverd met een tweede plaats. Die bergetappe in de Pyreneeën ging over de Tourmalet en kwam aan bovenop Luz-Ardiden. In de afdaling van de Tourmalet reed Gilbert weg met Vanendert in zijn spoor. Op de klim van Luz-Ardiden ontsnapte Vanendert vervolgens samen met olympisch kampioen Samuel Sánchez. De twee bleven voorop tot aan de finish waar Vanendert in de sprint geklopt werd door Sánchez. Twee dagen later wist Vanendert tijdens zijn eerste deelname aan de Ronde van Frankrijk zijn eerste overwinning uit zijn profcarrière te behalen. Hij deed dit in de koninginnenrit van de Pyreneeën, met aankomst op Plateau de Beille. Op de slotklim waren al enkele aanvallen gekomen van Andy en Fränk Schleck om Alberto Contador te lossen, maar geen van de favorieten stak boven de rest uit en het selecte groepje bleef dus samen. Vanendert kon deze aanvallen zonder probleem beantwoorden en zag op zeven kilometer van de top zijn kans om zelf aan te vallen. Toen Sánchez op enkele kilometers van de finish ook aanviel, leek het nog alsof hij net als twee dagen eerder roet in het eten kwam gooien, maar bleef na zijn initiële versnelling hangen op 25 seconden. Vanendert hield stand tot op de finish en volgde met deze overwinning bovenop Plateau de Beille Marco Pantani (1998), Lance Armstrong (2002 en 2004) en Alberto Contador (2007) op. Hij nam ook de bolletjestrui over van de Fransman Jérémy Roy als leider in het bergklassement. Het was overigens al 30 jaar geleden dat een Belg een bergrit in lijn (met aankomst op een col) in de Tour gewonnen had: in 1981 won Lucien Van Impe de vijfde rit. Dezelfde Van Impe won in 1983 weliswaar nog eens in de bergen, maar dan in een klimtijdrit.